پل خشتی لنگرود، نماد تاریخی این شهر، دو محله بزرگ را به هم متصل می‌کند و به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری و بازارهای محلی شناخته می‌شود.
پل خشتی لنگرود بر روی رودخانه لنگرود و در مسیر قدیمی لاهیجان به لنگرود واقع شده است. این پل مهم، دو محله بزرگ شهر، یعنی «فشکالی محله» و «راه پشته» را به یکدیگر متصل می‌کند و به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری لنگرود شناخته می‌شود. ساخت این پل به دستور حاجی آقا بزرگ منجم‌باشی و به دست حاجی آقا پرد، در زمان سلطنت فتحعلی شاه قاجار انجام شده است. پل خشتی، که از خشت و آجر ساخته شده، به عنوان مشهورترین بنای تاریخی لنگرود و نماد این شهر شناخته می‌شود و در گویش گیلکی لنگرودی به نام‌های خَشته‌پٌل و خَشته‌پورد معروف است.
این پل همچنین دو محله قدیم و جدید لنگرود را به هم متصل می‌کند و بازار برنج‌فروشان را به بازار سماکان (ماهی‌فروشان) ارتباط می‌دهد. حاج اسماعیل طاهری، یکی از بازاریان قدیمی لنگرود، می‌گوید: «چهل تا پنجاه سال پیش، رودخانه محل عبور و مرور قایق‌های کوچک و بزرگ بود. روستاییان از دور و نزدیک، محصولات فصلی و صنایع دستی خود را به مرکز شهر و اطراف پل خشتی لنگرود می‌آوردند. حصیر، سبد، کلاه، انواع کفش‌های دست‌دوز و ظروف مسی از جمله صنایع دستی بودند که خرید و فروش می‌شدند. انواع سبزیجات محلی همچون کوت کوتو، نعناع، سیر، شاهی و ترب، همچنین مرکبات، سیب، خربزه و هندوانه، و محصولات زراعی مانند برنج و چای، از جمله محصولات باغی و زراعی روستاییان بودند.»
پل خشتی لنگرود به عنوان یک بنای تاریخی ارزشمند، در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. این پل نه تنها نمایانگر تاریخ و فرهنگ غنی لنگرود است، بلکه همچنین به عنوان محلی برای تبادل کالا و فرهنگ میان روستاییان و ساکنان شهر عمل کرده است. با گذشت زمان، این پل همچنان نماد پیوند میان دو محله و مکان مهمی برای فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی در لنگرود باقی مانده است. به همین دلیل، پل خشتی لنگرود همواره مورد توجه گردشگران و علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ محلی قرار دارد.
